واتساپ
آفر تورهای خارجی
تور شیراز و تخت جمشید
تور عشایر
تور مشهد
تور هرمز، قشم و جنوب کشور

پل قدیم دزفول

  دزفول یکی از شهرهای کهن استان خوزستان است که در ساحل شرقی رود دز و جنوب غربی رشته کوه زاگرس قرار گرفته است. این شهر باستانی زمستان و پاییزی مدیترانه ای دارد و با داشتن طبیعت زیبا و سرسبزش هرساله گردشگران زیادی را جذب میکند. چهارمین روز خرداد را به دلیل مقاومت این شهر در جنگ هشت ساله با رژیم بعثی عراق روز دزفول نامگذاری کرده اند. شیدرخ تراول قصد دارد به بهانه گرامیداشت روز مقاومت دزفول ، پل باستانی این شهر که به پل قدیم دزفول معروف است را به شما معرفی کند.   معرفی پل قدیم دزفول پل قدیم دزفول که بر روی رودخانه دز ساخته شده، یکی از قدیمی ترین پل های جهان است که قدمت آن به زمان ساسانی برمیگردد. این پل باستانی با 17 قرن قدمت تاریخی، تا یک دهه پیش مورد استفاده قرار می گرفت و محل تردد وسایل نقلیه و راه عبور شهرهای شوشتر، اندیمشک و دزفول بوده است. این پل دو منطقه شرقی و غربی دزفول را بهم وصل میکند و در گذشته های دور از مهم ترین راههای ارتباطی بین جندی شاپور و سرزمین بین النهرین بوده است. امروزه این پل را با نامهای متعددی می شناسند از جمله: پل اندامشک، پل اندامش، پل روناش، پل قدیمی، پل ساسانی، پل شاپوری، پل رومی و پل باستانی دزفول در سال 1390 شهرداری دزفول برای حفظ این اثر تاریخی، در قسمت ورودی پل میدانی آجری ساخت تا این پل تنها برای عبور و مرور عابران پیاده و گردشگران استفاده  شود. پل باستانی دزفول در سال 1310 با شماره ثبتی 84 در فهرست آثار ملی ایران قرار گرفت. تور روستاگردی شیدرخ تراول  تاریخچه پل ساسانی دزفول پل قدیم دزفول در زمان ساسانیان به دستور شاپور اول، دومین شاه ساسانی ساخته شده است. در سال 260 میلادی، زمانی که شاپور اول ساسانی در جنگ با والرین پیروز شد، پادشاه رومی به همراه 80 هزار سرباز روم برای اسارت به سرزمین ایران آورده شدند و پادشاه ساسانی با بکارگیری این اسرا، این پل را بر روی رودخانه دز ساخت. برای حفاظت از پل نیز قلعه ای ساخته شد تا علاوه بر نظارت بر عبور و مرور، امنیت پل نیز حفظ گردد. در حال حاضر اثری از آن قلعه باقی نمانده اما محل قرارگیری قلعه اکنون به محله نامه قلعه در دزفول شناخته می شود.   مرمت و بازسازی پل قدیم دزفول این پل در گذر زمان تحت تاثیر عوامل مختلف مورد تخریب قرار گرفت، اولین مرمت این پل در قرن چهارم و توسط حکمرانان دیلمی انجام گرفت. این پل باستانی بعدها در زمان صفویه نیزبازسازی و دوباره ساخته شد بصورتی که عرض آن برای عبور و مرور عریض تر شد. در زمان افشاریه و قاجار نیز بازسازی هایی بر روی پل صورت گرفت. در دوره پهلوی اول، بعد از جنگ جهانی دوم، رضاشاه با پرداخت هزینه هایی به دولت انگلستان این پل را آزاد کرد و قسمت های بتنی در آن زمان اضافه گردید.   تور عشایر شیدرخ تراول  معماری پل باستانی دزفول پل ساسانی دزفول همانند دیگر پل های تاریخی، با بکارگیری مصالحی چون آجر، سنگ و ساروج ساخته شده است. ساروج ملاتی است که از خاکستر، آهک، ماسه بادی و نی رودخانه درست می شود و مقاومت آن با استفاده از موادی چون تخم مرغ، موی بز و شیر بالا می رود. در ساخت پل از سنگ های بزرگ ماسه ای اطراف شوشتر استفاده کرده اند که با بست های فلزی بهم متصل شده اند. این پل دارای 14 دهانه است و طول ان به 370 متر می رسد. از سازه اصلی پل ساسانی تنها پایه های آن باقی مانده است که در عصر صفوی روی این پایه ها ساختمان فعلی پل احداث شد. طاقدیس های پل نیز متعلق به همان زمان است و عرشه پل که با مصالح امروزی چون سیمان و فلز ساخته شده مربوط یه دوره پهلوی اول است.   موقعیت پل قدیم دزفول این پل بر روی رودخانه دز، میان دو بوستان ساحلی رعنا و ولیعصر قرار گرفته و شرق و غرب شهر دزفول را بهم وصل میکند.   سوالات و نظرات خود را درباره این مطلب با ما به اشتراک بگذارید. عضویت در خبرنامه شیدرخ تراول مطالب ویژه و خواندنی امروز که نباید آنها را از دست بدهید: تنگ چوگان یادگار ساسانیان شیراز، شهر زیبایی ها مضیف، مهمان خانه ای از جنس نی در خوزستان    

آرامگاه دانیال نبی در شوش

آرامگاه دانیال نبی یکی از دیدنی های استان خوزستان است که بر روی ساحل شرقی رودخانه "شاوور" در مجاورت تپه ارگ قرار دارد. این بنا دارای گنبدی ارچین است که چون نگینی در قدیمی ترین شهر جهان یعنی شوش خودنمایی می کند. در ادامه با شیدرخ تراول همراه باشید تا از آرامگاه دانیال نبی بیشتر بدانید.   رزرو بلیط و هتل دلخواه خود را از ما بخواهید.   دانیال نبی کیست؟ دانیال یکی از پیامبران بنی اسرائیل است که تبارش به پسر چهارم از همسر اول یعقوب برمیگردد. او در قرن هفتم پیش از میلاد در بابل زندگی می کرد اما بعدها به همراه عده ای از قوم یهود به ایران مهاجرت کرد و در شوش سکنی گزید. هرچند که زمان مشخصی از زندگی دانیال نبی در دست نیست اما احتمال می رود که وی تا سال سوم زندگی کوروش هخامنشی در قید حیات بوده است. بیشتر تاریخ نگاران بر این باورند که آرامگاه دانیال نبی در شوش قرار دارد. بعد از آنکه کوروش هخامنشی بابل را فتح کرد، دانیال به شوش مهاجرت نمود و در سن ٨٣ سالگی دار فانی را وداع گفت. جسد وی پس از مومیایی شدن در شرق رودخانه شاوور(شاه هور، شاهپور) دفن شد. البته ادعاهای دیگری مبنی بر وجود قبر دانیال نبی در کشورهای عراق، بابل، مصر و سمرقند نیز وجود دارد.     تور بانوان شیدرخ   آرامگاه دانیال نبی آرامگاه دانیال نبی به دستور روحانی شیعه جعفر شوشتری و به دست حاج ملاحسین معمار در سال ١٢٤٩ خورشیدی پس از سیل ویرانگر همان سال که باعث تخریب بنای قبلی شده بود، ساخته شد و ضریحی در مرکز آن قرار گرفت. آرامگاه دانیال نبی یکی از بناهای مذهبی است که دارای گنبدی اورچین و دوپوسته است. گنبدی با ٢٥ طبقه مضرس و دوپوسته. ارتفاع گنبد به ٢٠ متر و قطر آن به ٥ متر می رسد. از ویژگی های آرامگاه دانیال نبی می توان به مقیاس انسانی بودن در پوسته داخلی یا آهیانه آن اشاره کرد. گنبد دانیال نبی در دوره سلجوقی ساخته شد اما مشخص است که اندیشه سبک معماری چغازنبیل در ذهن معماران آن روزگار هنوز بر جای مانده بوده است. در ساخت گنبد از تقسیم نیروها به وسیله آهیانه استفاده شد تا عمر گنبد افزایش پیدا کند. پوسته خارجی گنبد جنبه ای نمادین دارد و از کیلومترها قابل رویت است. گنبد مخروطی و پله پله ای از گنبدهای رایج منطقه می باشد که زیبایی خاصی به بنا بخشیده است. در شهر آبادان موزه ای وجود دارد که در ساخت ساختمان و گنبدش از ظاهر این آرامگاه استفاده شده است. جالب است بدانید که معماران بومی منطقه جنوب از ساقه درخت خرما برای ساخت گنبد استفاده کرده اند. ساقه درخت خرما پله پله ای است و در جنوب به وفور یافت می شود.   تور سالمندان شیدرخ   داخل بنا در قسمت ضریح با آیینه کاری های زیبا روی دیوارها مواجه می شویم. در بقیه قسمت ها شاهد کاشی کاری هایی خواهیم بود که فضایی روحانی و معنوی را بوجود آورده اند.     آرامگاه دانیال نبی دارای دو حیاط است که حوضی در وسط حیاط اصلی و اتاق هایی در اطراف آن برای استراحت زائران وجود دارد. سمت غربی آرامگاه از کاشی کاری های ایرانی اسلامی پوشیده شده است و در سمت شرقی آن دو مناره به ارتفاع تقریبی ١٠ متر در دو طرف قرار گرفته است. با توجه به حکاکی های روی مناره ها، قدمت آنها به سال ١٣٣٠ هجری قمری بر می گردد که از حاج ملا حسین معمار باشی به یادگار مانده است. آرامگاه دانیال نبی در سال ١٣١٠ خورشیدی با شماره ٥١ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.   سوالات و نظرات خود را درباره این مطلب با ما به اشتراک بگذارید. عضویت در خبرنامه شیدرخ   مطالب مرتبط و خواندنی امروز: از کلیسای زور زور چیزی شنیده اید؟ از عمارت مفخم چه می دانید؟ آرامگاه خیام کجاست؟    

آرامگاه یعقوب لیث صفاری

  سرزمین ایران همواره در طول تاریخ خاستگاه و جایگاه مردان بزرگی بوده است که از نام آنها همیشه با افتخار یاد می شود. در این مطلب از شیدرخ تراول قصد داریم شما را با یکی از بزرگمردان ایران زمین آشنا کنیم. یعقوب لیث صفاری که آرامگاه او در شهر دزفول قرار گرفته است.   یعقوب لیث که بود؟ یعقوب لیث صفاری پسر مسگری از روستای قرنین در سیستان بود. او شغل رویگری را از پدر خود به ارث برده بود و به همین دلیل به صفار معروف شده بود. یعقوب لیث به خاطر دلاوری ها و منش والایی که داشت به سرداری گروه عیاران انتخاب شد و با محبوبیتی که در میان مردم داشت توانست قدرت را به دست بگیرد و پادشاه و موسس دودمان صفاریان شد. مرکز حکومت او در شهر زرنگ یا زرنج در افغانستان امروزی بود. او سرزمین هایی که اکنون در ایران، افغانستان و مناطقی از پاکستان غربی هستند را اداره می کرد. در زمان به قدرت رسیدن یعقوب لیث، حکومت بنی عباس در ایران قدرت داشتند         و او همواره در حال مبارزه با آنها بود. برخی عقیده دارند که دودمان صفاریان به پادشاهی ساسانی برمی گردد. یعقوب لیث پس از فتح کرمان، نیشابور و خراسان به قصد سرنگونی بنی عباس به سمت خوزستان لشکر کشید و سپس از آنجا به بغداد رفت، اما در جنگ با خلیفه شکست خورد و در حالی که به شدت زخمی شده بود مجبور به عقب نشینی شد. او دوباره به شوش برگشت تا سپاه خود را احیا کند و دوباره به بغداد لشکر کشی کند اما در نزدیکی جندی شاپور(دزفول کنونی) به طور ناگهانی بیمار شد و از دنیا رفت. یعقوب لیث صفاری دلاوری شجاع و باهوش بود او نخستین پادشاه ایرانی بود که زبان پارسی را بعد از 200 سال از ورود اعراب به ایران دوباره بازسازی کرد و زبان رسمی کشور اعلام کرد. در زمان او هیچ کس در دربار حق نداشت که به زبانی غیر از پارسی صحبت کند. بعدها سامانیان ادامه رو راه او بودند.   معرفی آرامگاه یعقوب لیث صفاری آرامگاه یعقوب لیث صفاری در 10 کیلومتری دزفول در روستای اسلام آباد و در میان یکی از مهم ترین محوطه های تاریخی ایران و خرابه های شهر باستانی جندی شاپور قرار گرفته است. این آرامگاه بارها بازسازی شده و بنای آن مربوط به دوران سلجوقیان تا قاجاریان است. قدیمی ترین قسمت بنا مربوط به دوران سلجوقی است. گنبد آرامگاه به شکل دندانه دار است ،گنبدی مخروطی شکل که از بهترین نوع گنبدهای مخروطی در خوزستان است. طبق گفته مردم محلی 20 تا 25 سال پیش کتیبه ای بر روی دیوار وجود داشته و در آن اسم یعقوب لیث به عنوان سردار بزرگ و نخستین شهریار ایرانی پس از اسلام نوشته شده بود. وجود گورستانی با سنگ قبرهای باستانی در اطراف آرامگاه نشان دهنده قدمت زیاد این بناست. بنای آرامگاه یک در ورودی دارد که سطح داخلی آرامگاه را از سطح بیرونی آن جدا می کند. سازه اصلی بنا خشت خام است و نقوش برجسته و ملات گچ و خاک دارد. برخلاف نمای بیرونی بنا، نمای داخلی آن زیاد مورد توجه قرار نگرفته است و تنها دارای یک ضریح فلزی است. تندیس بزرگی از یعقوب لیث صفاری در بخش غربی شهر دزفول ساخته شد که او را سوار بر اسب نشان می دهد و یادمانی برای این بزرگمرد ایران زمیت است. آرامگاه یعقوب لیث صفاری اکنون در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده و از جاذبه های گردشگری دزفول و خوزستان به شمار می رود.   سوالات و نظرات خود را درباره این مطلب با ما به اشتراک بگذارید عضویت در خبرنامه شیدرخ تراول مطالب مرتبط و خواندنی امروز آرامگاه دانیال نبی کجاست؟ از پل باستانی دزفول چه میدانید؟

روستای شیوند

روستای شیوند یکی از جاذبه های منحصربفرد استان خوزستان است که آنقدر بکر و دست نخورده باقی مانده که با زیبایی هایش چشم هر گردشگری را مجذوب خود می کند. روستایی در جوار دریاچه سد کارون ٣ و رشته کوه زاگرس که با داشتن جنگل های بلوط، رودخانه ها، آبشارها و صخره ها از جذابیت خاصی برخوردار است. در ادامه با شیدرخ تراول همراه باشید تا این روستای زیبا و روح افزا را بیشتر بشناسید.   رزرو بلیط و هتل خود را به شیدرخ تراول بسپارید.   درباره روستای شیوند روستای شیوند از سه روستای بزرگ شیوند، روستای نوشیوند و پشت آسیاب تشکیل شده است و از توابع دهستان دنباله رود شمالی، بخش دهدز شهرستان ایذه محسوب می شود. روستای شیوند در منطقه حافظت شده منگشت و شالو واقع شده که رودخانه کارون از شرق آن می گذرد. از جاذبه های این روستا می توان به آبشار بلندی اشاره کرد که از دل کوه فاصله ای حدود چهار کیلومتر را طی می کند و به دریاچه می ریزد. از زیبایی های دیگر این روستا، باغ های انار، گردو، انگور و... است که جلوه ای خاص به روستای شیوند بخشیده اند.     تور روستاگردی شیدرخ   آنچه که ارزش روستای شیوند را دوچندان می کند وجود سنگ نوشته های چندهزار ساله ای است که بر قدمت کهن این روستا گواهی می دهند. از دیگر جاذبه های تاریخی این روستا می توان به کاروانسرایی قدیمی اشاره کرد که قدمت آن به دوران صفویه باز می گردد. همچنین دو آسیاب، گورستان و قلعه ای مخروبه متعلق به هزاره های سوم و چهارم قبل از میلاد نیز از دیگر نشانه های تاریخی بودن این روستا هستند. جاذبه های دیگری همچون کاروانسرای عباسی و امامزاده محمد، سیاه چال قدیمی با عمق ٢٥ متر که زمانی بعنوان زندان از آن استفاده می شده و نقوش برجسته در اطراف روستا نیز به نوبه خود به ارزش تاریخی روستای شیوند می افزایند.   مردم روستای شیوند بیبشتر مردم روستای شیوند به فعالیت های زراعی، باغداری، دامداری و پرورش زنبور عسل مشغولند. مردم روستای شیود به زبان پارسی و با گویش لری صحبت می کنند. در بین مردم خوش ذوق این روستا، دوخت و تولید جاجیم، نمد، شال گردن، خورجین، گلیم و فرش های دستباف رایج می باشد.     تور عشایر شیدرخ   چگونه به روستای شیوند برویم؟ برای رفتن به روستای شیوند، باید در جاده ایذه-دهدز کمی پس از سد کارون ٣ از راه انحرافی سمت راست جاده به سمت دریاچه بروید. در ساحل دریاچه توسط شناورهای مخصوصی که بارج نامیده می شود، به مسیر خود ادامه دهید. البته بهتر است بدانید که بارج علاوه بر حمل مسافر، به منظور جا به جایی تراکتور و ماشین آلات سبک و سنگین نیز استفاده می شود. پس از آن باید یک مسیر ١٤ کیلومتری را در مدت زمان یک ساعت و نیم طی کنید. در ساحل چپ دریاچه پس از عبور از راهی روستایی و سربالا با اختلاف ارتفاع ٣٣٠ متر، پس از گذشتن از روستاهای ده کهنه، سرآسیاب و شهرک به مرغاب خواهید رسید. این مسیر ١٤/٣ طول دارد و بارج آن را در حدود یک ساعت و نیم طی می کند.   سوالات و نظرات خود را درباره این مطلب با ما به اشتراک بگذارید. عضویت در خبرنامه شیدرخ   مطالب مرتبط و خواندنی امروز: روستای کندازی کجاست؟ روستای بلبر را می شناسید؟ آیا به روستای اورامانات رفته اید؟      

چغازنبیل

تمدن عیلام یکی ازقدیمی ترین و نخستین تمدن های باستانی جهان در فلات ایران بودند که در سرزمین های جنوب غربی ایران می زیستند که شامل استان های فارس و خوزستان امروزی می شود. امروزه آثار با ارزشی از این تمدن کشف شده که بیشتر آنها در استان خوزستان است. در این مطلب از شیدرخ تراول قصد داریم معبد چغازنبیل که یادگاری از تمدن عیلامی هاست را به شما معرفی کنیم. تا انتها با ما باشید. تماس با کارشناسان تور   چغازنبیل کجاست؟ محوطه باستانی چغازنبیل در واقع شهری به جا مانده از دوره عیلامی هاست که در فاصله 45 کیلومتری جنوب شوش، استان خوزستان و نزدیک به منطقه باستانی هفت تپه قرار دارد. اکنون از این شهر باستانی تنها نیایشگاه آن باقی مانده است. معبد چغازنبیل که در وسط شهر و بلندترین قسمت آن ساخته شده بود، در ابتدا با ارتفاع 52 متر و دارای 5 طبقه بوده است. در حال حاضر تنها 2 طبقه و نیم از این نیایشگاه باقی مانده است. معبد چغازنبیل بنای باقی مانده از شهر باستانی "دوراونتاش" حدود1250 سال پیش از میلاد توسط پادشاه عیلامی ساخته شده است. این بنای باستانی اولین اثر تاریخی ایران است که در سال 1979 در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسید و همچنین به عنوان کهن ترین ساختمان مذهبی در ایران نیز شناخته شده است.   تاریخچه چغازنبیل معبد چغازنبیل در هزاره دوم پیش از میلاد توسط یکی از پادشاهان قدرتمند عیلام به نام "اونتاش گال" و در ستایش"اینشوشیناک" ایزد نگهبان شوش ساخته شده است. اما در سال 640 پیش از میلاد، به فرمان آشور بانی پال، پادشاه آشوری در جنگ با آخرین پادشاه عیلامی، هومبان هالتاش، شهر باستانی دور اونتاش و معبد چغازنبیل تخریب شدند. چنانچه در کتیبه ای آمده است: من زیگورات شوش را که از آجرهایی با سنگ لاجورد لعاب شده بود، شکستم...معابد عیلام را با خاک یکسان کردم...شوش را تبدیل به یک ویرانه کردم...ندای انسانی و بانگ شادی به دست من از آنجا رخت بربست...   معنای نام چغازنبیل چغازنبیل در زبان محلی به معنای تپه سبدی شکل یا سبد برگشته است. چغا در زبان محلی به معنای تپه و زنبیل به معنای سبد است.زمانی که چغازنبیل کشف شد و قبل از کاوش های باستان شناسی، این مکان یک تپه بزرگ و شبیه به یک سبد برگشته بود. اما نام اصلی این مکان با توجه به کتیبه ها و آجرنوشته ها، ب زبان عیلامی "ال-اونتاش" و به زبان اکدی"دوراونتاش" می باشد.   چغازنبیل چگونه ساخته شد؟ امپراتوری عیلام پیش از به حکومت رسیدن مادها در ایران حکومت می کردند. در سال 1250 قبل از میلاد، یکی از پادشاهان قدرتمند عیلامی به نام اونتاش گال دستور ساخت شهری مذهبی و سلطنتی به نام "دوراونتاش" را در نزدیکی رودخانه دز و شهر باستانی شوش صادر کرد. این شهر و معابد آن برای پرستش دو ایزد بزرگ و حامی امپراتوری عیلامی، خدای شهر انشان( ناپیریشاه) و خدای حامی شهر شوش( این شوشیناک) ساخته شده و در آن مراسم های مذهبی و آیینی برگزار می شده، همچنین سکونتگاه دائمی مردم نیز بوده است. دراین شهر 3 حصار تو در تو ساخته شده که هفت دروازه دارد و در فاصله بین هر دو حصار کاخ ها، بناها، معابد و سازه های متعددی قرار دارند. فاصله بین حصار اول( حصار درونی) و حصار دوم( حصار میانی)، محله تمنوس یا محوطه مقدس نام دارد. در این محدوده معابد متعددی برای الهه ها و خدایان عیلامی و خدایان فرهنگ های دیگر وجود داشته، به همین دلیل مقدس شمرده می شود. در این محوطه 10 معبد کشف شده و از آنها آجرهای کتیبه دار به همراه نام خدایانی که معابد به آنها اهدا شده، به دست آمده است. فاصله بین حصار دوم(حصار میانی) و حصار سوم( حصار بیرونی) را محله شاهی گویند که شامل 3 کاخ، معبدی خشتی به نام نوسکو و واحدهای مسکونی ساده است. از این کاخ ها، آجرهای منقوش لعابدار، نقاشی های دیواری، گل میخ های لعاب دار، تابلوهای تزیینی موزاییکی، درهای تزیین شده با شیشه های رنگی و حوضچه سنگی یافت شده است. زیگورات یا معبد چغازنبیل مهم ترین و مرتفع ترین بنای شهر اونتاش گال بوده که به صورت چهارگوش در 5 طبقه و به صورت هرم از پایین به بالا کوچکتر می شود. زیگورات چغازنبیل بنایی خشتی است که روی آن را با آجر پوشانده اند. روی طبقه چهارم، معبد کوچکی به صورت یک اتاق ساخته شده بود. تنها افراد والا مقام و کاهنان اجازه ورود به این معبد را داشتند. امروزه از این معبد تنها گل میخ ها و آجرهای لعابدار باقی مانده است. معماری معبد یا زیگورات چغازنبیل زیگورات نوعی معماری مذهبی و آیینی در دنیای باستان اس که ساختاری هرم مانند و قیفی شکل دارد. زیگورات ها ، معابدی طبقاتی هستند که معتقد بودند، انسان را به خدایان نزدیک تر می کردند. این بناها در بین النهرین نیز ساخته می شدند. زیگورات چغازنبیل چهار طبقه پلکانی دارد که همگی به ورودی طبقه اول وصل بودند و با استفاده از پلکان جنوب غربی می توانستند به طبقات بالاتر راه پیدا کنند. تعداد پلکان های آجری و سنگ چین تقریبا یکسان بوده و تنها در جاهای شیب دار، تعداد آنها متفاوت بوده است. در اطراف ورودی مجسمه حیوانات به عنوان نگهبان زیگورات قرار داده می شد. زیگورات حتی دارای ناودان بوده تا آب باران به آن آسیب نرساند. دور تا دور زیگورات چغازنبیل صحن و حیاطی وجود داشته که با آجر و خرده سفال مفروش شده است.   چغازنبیل چگونه کشف شد؟ در سال 1936 میلادی، گروهی از اعضای شرکت نفت ایران و انگلیس در حین بازدید هوایی در اطراف محوطه چغازنبیل، متوجه تپه بزرگ و محصور در بین دو دیوار شدند. یکی از زمین شناسان این گروه به نام براون از سطح محوطه چندین آجر کتیبه دار جمع آوری می کند و وجود چنین تپه ای را به هیئت باستان شناسی که در شوش مشغول کاوش بودند اطلاع می دهد. در سال 1939 اولین بازدید باستان شناسان از محوطه توسط دو نفر از اعضای هیئت باستان شناسی فرانسوی انجام شد. این مکان باستانی طی سالهای 1953 تا 1963 میلادی توسط رومن گریشمن حفاری گردید که نتیجه آن شناخت بیشتر این شهر باستانی و تمدن عیلامی ها بود.   آجر نوشته ها و کتیبه های چغازنبیل یکی از عواملی که به شناخت چغازنبیل کمک کرد، آجر نوشته ها و کتیبه های آن است. مجموعه ای از هزاران کتیبه کشف شده که همگی به خط و زبان عیلامی هستند. ترجمه یکی از کتیبه ها این چنین است: من اونتاش نپریشا با آجرهای طلایی رنگ، نقره ای رنگ، سنگ های عقیق سیاه، سنگ های سفید و ... این معبد را ساختم و به خدایان نپریشیا و این شوشیناک هدیه کردم. کسی که آن را ویران کند، آجرهایش را منهدم کند، طلا و نقره هایش و آجرهایش را بردارد، نفرین خدایان مقدس بر سرش نازل شود و باشد که نسل او در زیر خورشید برچیده شود. ویژگی های شگفت انگیز چغازنبیل یکی از شگتی های چغازنبیل، سازه آبی یا سیستم دفع آب است که آب های حاصل از بارندگی را از داخل شهر به بیرون هدایت می کرده است. در دیوار بیرونی شهر نیز دو سازه مشابه وجود دارد که به شدت آسیب دیده اند. اولین نمونه های شیشه گری در ایران از هزاره دوم پیش از میلاد در چغازنبیل به دست آمده است. مفتول های شیشه ای که در این محوطه کشف شدند به عنوان جزئی از درها و پنجره های معبد چغازنبیل به کار رفته اند. مهندسان و معماران چغازنبیل هر کدام از اضلاع زیگورات را به سمت جهت های اصلی شمال، جنوب، شرق و غرب ساخته اند و این نشان می دهد که آنان با جهت های جغرافیایی آشنا بوده اند. همچنین آنها محل ساخت شهر باستانی و زیگورات را کاملا هوشمندانه انتخاب کردند و حتی طرح و نقشه نیز داشته اند.   سوالات و نظرات خود را درباره این مطلب با ما به اشتراک بگذارید عضویت در خبرنامه شیدرخ تراول مطالب مرتبط و خواندنی امروز: پل قدیم دزفول آرامگاه دانیال نبی کجاست؟   برای اطلاع از تور چغازنبیل و خوزستان با کارشناسان ما تماس بگیرید.  

سازه های آبی شوشتر شیدرخ تراول

سازه های ابی شوشتر ، تور خوزستان با شیدرخ تراول   دوران امپراتوری ساسانیان اوج پیشرفت ایرانیان در صنعت و سازه های مهندسی بود، یکی از شاهکارهای ایرانیان در آن زمان سازه های آبی شوشتر است که در فهرست میراث جهانی یونسکو نیز به ثبت رسیده است. با ما همراه باشید تا درباره این سازه های کم نظیر بیشتر بدانیم. معرفی سازه های آبی شوشتر سازه های آبی شوشتر از قدیمی ترین شاهکارهای فنی و مهندسی در ایران و جهان است که مربوط به دوران ساسانیان است. این مجموعه صنعتی-اقتصادی در کنار بافت تاریخی شهر شوشتر در استان خوزستان بنا شده است. مادام دیولافوا، باستان شناس فرانسوی، این مجموعه را بزرگترین مجموعه صنعتی پیش از انقلاب صنعتی توصیف کرده است. قدمت سازه های آبی شوشتر برخی باستان شناسان احتمال می دهند که سنگ بنای سازه های آبی شوشتر در زمان هخامنشیان گذاشته شده اما قدمت این مجموعه بینظیر به عصر ساسانی برمی گردد. ساخت و ساز آن را به پادشاهی اردشیر اول و شاپور نسبت می دهند و در طی زمان و دوره های مختلف کامل تر شده و بخش هایی به آن اضافه شده است. براساس اسناد و مدارک در زمان قاجار نیز مرمت و بازسازی شده است. کاربرد سازه های آبی شوشتر هریک از سازه ها کاربرد بخصوصی داشته که در ارتباط با یکدیگر مجموعه ای به هم پیوسته را تشکیل می دهند. در ساخت این سازه های آبی از مصالحی چون سنگ، آجر و ملات ساروج استفاده شده است. سازه های آبی شوشتر، آب را یکسان و برابر به همه شهر رسانده و از فوران رود کارون جلوگیری می کرد. همچنین هوای خنکی را پدید می آورد که از راه شودان ها (سردابه یا زیرزمین) آب را به خانه های مردم می فرستادند. علاوه بر آن برای آبیاری زمین های کشاورزی و تهیه گندم توسط چرخ های آسیاب کاربرد داشت. بخش های مختلف سازه های آبی شوشتر سازه های آبی شوشتر متشکل از مجموعه ای بهم پیوسته از آسیاب ها، آبشارها، پل ها، بندها، کانال ها و تونل های عظیم هدایت آب و سیکا(محلی برای استراحت و تفریح) است که برای بهره گیری بیشتر از نیروی آب، به عنوان محرک آسیاب های صنعتی ساخته شده و در ارتباط با یکدیگر کار می کنند. بند میزان: با نام های بند قیصر، شاپوری، دولت شاه، تراز، خاقان و محمدعلی شاه نیز شناخته می شود. این بند باعث دو شاخه شدن آب رودخانه کارون شده و آن را به دو شاخه شطیط و گرگر تقسیم می کند. به دلیل اینکه آب تقسیم شده در رود شطیط دو برابر حجم آب تقسیم شده به رود گرگر است. رود گرگر را دودانگه یا مسرقان و رود شطیط را چهاردانگه می گویند.   برج کلاه فرنگی : برجی هشت ضلعی و مشرف به بند میزان است که روی پایه چهرمتری از سطح زمین قرار دارد. در حال حاضر از ارتفاع آن هفت متر باقی مانده است و در نمای آن سنگ های تراش خورده کار شده بوده. رودخانه دست کند گرگر: این رود در شمال شوشتر جریان دارد و از شاخه های رود کارون است که توسط بند میزان از آن جدا شده است. این رود دست کند و مصنوعی است و به دستور اردشیر ساسانی ایجاد شده، برای جلوگیری از عمیق تر شدن بستر رود ، کف این رود را سنگ فرش و آنها را با بست های فلزی به هم متصل کرده اند. پل بند گرگر: این پل به همراه سه تونل انحرافی به نام های شهر، سه کوره و بلیتی در پایین دست بند میزان و بر فراز آسیاب ها قرار دارند. این پل بند آب را تراز نگه میداشته . مجموعه آبشارها و آسیاب های بادی: شامل مجموعه ای از تونل ها، کانال های فرعی، آسیاب هاب آبی و سد است. پل بند برج عیار و نیایشگاه صائبین : این پل بند پایین تر از محوطه آبشارها و روی رود گرگر بنا شده که در گذشته درون باغ قرار داشته و آب آن از تونل بلیتی تامین می شده است. بند ماهی بازان یا بند خدا آفرین: بین رود گرگر و داریون در منطقه ای به نام ماهی بازان قرار دارد که این محله ، شهر دستوا باستانی است. قلعه سلاسل: این قلعه قدیمی ترین بخش سازه های آبی است که قدمت آن را به زمان هخامنشیان نسبت داده اند و علاوه بر نقش دفاعی در کنترل آب نهر داریون نیز نقش داشته. از بخش های دیگر سازه های آبی شوشتر می توان به نهر داریون، پل بند شادروان، بند خاک، پل بند لشکر، پل بند شرابدار، پلکان ها، سیکا، بند دختر ، بند دارا، پل شاه علی اشاره کرد. مطالب مرتبط و خواندنی امروز: آرامگاه دانیال نبی پل قدیم دزفول