انتشار : ۰۶ خرداد , ۱۴۰۰
مصر باستان تمدنی کهن در شمال شرقی آفریقا و در دره رود نیل است که قدمت آن به 3000 سال پیش از میلاد برمیگردد. این تمدن سرزمین فراعنه، اهرام های بزرگ، مومیایی و هزاران شگفتی تاریخی است که برای هر کسی که به تاریخ علاقه داشته باشد جالب و شگفت انگیز است. در این مطلب میخواهیم یکی از عجایب و شگفتی های مصر، مراحل مومیایی کردن را به شما معرفی کنیم.
مومیایی چیست؟
مومیایی به جسدی گفته می شود که بر اثر تماس با مواد شیمیایی، سرمای فوق العاده زیاد، رطوبت بسیار پایین یا عدم وجود هوا، بدن و ارگان های آن حفظ شده است. مومیایی ممکن است بصورت طبیعی رخ دهد یا به صورت عمدی اینکار انجام پذیرد.
مومیایی کردن روشی است که در آن با استفاده از مواد شیمیایی برای مدت ها از پوسیدگی و انحلال جسم جلوگیری می کنند.
مصر سرزمین مومیایی ها
بسیاری از مومیایی های چند هزار ساله متعلق به مصر باستان هستند و مومیایی کردن در مصر 3000 سال قدمت دارد. مصریان باستان اعتقاد داشتند که روح فرعون برای سفر به زندگی دوباره به یک کالبد نیاز دارد و اگر آنها اجازه میدادند که بدن بعد از مرگ بپوسد، روح محکوم می شد تا ابد به تنهایی زندگی کند. آنها اعتقاد داشتند که باید از سفر حکمرانان خود مطمئن باشند تا او بتواند امنیت مردمش را تا ابد تضمین کند. بنابراین آنها روشهای متعددی برای مومیایی کردن فراعنه و اعضای خانواده آنها ابداع کردند و این روشها آنقدر گران بودند که تنها برای فراعنه و اشراف امکانپذیر بود.
مراحل مومیایی کردن
مومیایی کردن تنها به یک روش خاص انجام نمیگیرد بلکه روشهای زیادی برای آن وجود دارد. فرآیند مومیایی کردن معمولا 70 روز طول می کشید و تنها افراد خاصی که اطلاعات کامل از آناتومی بدن داشتند قادر به این کار بودند. برای این کار ابزارهای بخصوصی نیز نیاز بود ازجمله ابزاری قلاب شکل که برای بیرون آوردن بافت مغزی استفاده می شد و عمل بسیار ظریفی بود زیرا تنها یک اشتباه کوچک باعث نابودی چهره می شد. آنها قلابی را از بینی داخل جمجمه می کردند و آنقدر در جمجمه می چرخاندند تا مغز به شکل مایع دربیاید و از بینی بیرون بریزد.
برای مومیایی کردن ابتدا جسد را در کنار رود نیل شستشو میدادند تا آن را برای زندگی آتی آماده کنند و سپس آن را به خانه مومیایی میبردند. گاهی اوقات بدن فرد فوت شده را با روغن هایی آغشته می کردند تا هم حشرات را دور کنند و هم جلوی بوی بد را بگیرند.
اولین گام برای مومیایی کردن حذف تمام اعضای داخلی بود زیرا آنها به سرعت فرو می پاشند. اندام های شکم و سینه را از طریق برشی که معمولا در سمت چپ شکم بود، بیرون می آوردند. با این کار باکتری ها دیرتر به سراغ بدن مرده می رفتند. آنها تنها قلب را در بدن باقی می گذاشتند زیرا اعتقاد داشتند که قلب مرکز هستی و هوش است.
باقی اعضا مثل معده، جگر؛ شش ها بصورت جداگانه در ظرف های مخصوصی که کانوپیک نام داشت نگهداری می شد. روی ظرف ها نام عضو، نام فرد، نام فرشته نگهبان نوشته می شد و همراه با جسد مومیایی شده دفن می شد.
خشک کردن جسد: در این مرحله تمام رطوبت سطح بدن گرفته می شد. این کار را با استفاده از نوعی نمک به نام ناترون انجام می دادند. ناترون پودری بود که مصری های قدیم از ترکیبات سدیم در سواحل نیل به دست می آوردند.تمام بدن را با این نمک می پوشاندند و در داخل بدن نیز از آن پودر می گذاشتند و معمولا 35 تا 40 روز جسد را در این پودر نگه می داشتند. زمانی که بدن بطور کامل خشک شد به آرامی نمک ها را از روی بدن می شستند . جسد بعد از این مرحله کاملا خشک می شد اما قابل شناسایی بود. برای اینکه جسدها بیشتر قابل شناسایی باشند گاهی در داخل بدن آنها را با پارچه و مواد دیگر پر میکردند و در بیشتر مواقع برای آنها چشم مصنوعی می گذاشتند.
باندپیچی کردن: این مرحله بسیار مهم بود و معمولا یک یا دو هفته طول می کشید. در این مرحله جسد را با پارچه می بستند. برای هر جسد صدها نوار پارچه کتان نیاز بود و برای افراد ثروتمند از پارچه لنین استفاده می کردند. مومیایی کننده با دقت تمام این نوارهای پارچه ای را به دور جسد می پیچید و حتی انگشتان دست و پاها را نیز جداگانه باندپیچی میکردند. برای اینکار از چسب های قوی استفاده می شد تا باندها به شکلی بچسپند تا هوا به بدن نرسد. علت اصلی باندپیچی کردن مومیایی ها جلوگیری از رسیدن رطوبت به جسد و تخریب و متلاشی شدن آن بود.
برای اینکه اجساد از حالت اصلی خود خارج نشوند، سنگ هایی را در میان پارچه ها می گذاشتند و اعتقاد داشتند این سنگ ها جادویی هستند. بر روی برخی نوارهای پارچه ای نیز جمله های خاصی می نوشتند.
مراسم تدفین: در این مرحله دیگر جسد مومیایی شده آماده تدفین بود. آنها مومیایی را در سه تابوت بزرگ تودرتو می گذاشتند، سپس هر سه تابوت را در یک تابوت بزرگتر سنگی می گذاشتند و روی یک پایه تابوت قرار می دادند که به آرامگاه کشیده می شد.
علت مومیایی کردن و نگهداری بدن
مصری ها معتقد بودند که بدن مومیایی خانه روحشان است و اگر بدن نابود شود روح او از دست می رود. در آیین مصری ها همه افراد سه روح د ارند:
1- کا(Ka): همزاد فرد است که در تابوت باقی می ماند و نیاز به اشیا گوناگون ندارد.
2- با (Ba): همان روح آزاد است که می تواند از قبر فرار کند و به او برگردد.
3- آک(Ak): روحی بوده که باید به جهان دیگر سفر می کرده، مورد قضاوت قرار می گرفته و در نهایت اجازه ورود به جهان دوم را می گرفته است.
مومیایی حیوانات:
مصریان باستان گاهی حیوانات را نیز مومیایی می کردند که تاکنون نمونه هایی از مومیایی شده حیواناتی چون گربه، قوچ، شاهین، تمساح، موش و مارمولک را کشف کرده اند. حتی تخم مرغ مومیایی شده هم در مصر پیدا شده است. بیشتر از یک ملیون مومیایی در مصر پیدا شده اند که بیشتر آنها گربه بودند.
سوالات و نطرات خود را درباره این مطلب با ما به اشتراک بگذارید
عضویت در خبرنامه شیدرخ تراول
مطالب مرتبط و خواندنی امروز:
